کمی آن‌طرف‌تر از خلیج‌فارس و در آب‌های آزاد اقیانوس هند، دزدان دریایی سومالی یک جوان 20 ساله چابهاری را کشتند‌ و جنازه‌اش را هم به دریا انداختند.

ماهیگیران چابهاری، تنها صیادانی هستند که خانه را به مقصد آب‌های آزاد ترک می‌کنند تا بتوانند بعد از چند ماه زندگی روی دریا، با یخچال‌هایی پُر از ماهی به ایران بازگردند، ولی همواره شکار و منبع درآمدی قابل دسترس برای دزدان دریایی سومالی، که حالا مدیریت این کشور را برعهده دارند، محسوب می‌شوند.

در تازه‌ترین حمله دزدان دریایی به ماهیگیران ایرانی، «جمشید بردی»، صیاد 20 ساله چابهاری در وضعیت غافلگیرانه و از پشت‌ سر، با شلیک مستقیم کشته شده است.

دزدان دریایی در ادامه لنج صیادی «ناخدا رضوان» را هم به سرقت می‎برند. طبق اطلاعات به دست آمده، با دخالت به‌موقع گشت دریایی ارتش هندوستان، حدود 25 ملوان و همین‌طور شناور ایرانی از چنگال دزدان سومالیایی آزاد می‌شوند تا از رخداد تلخ دیگری جلوگیری کنند. لنج ناخدا رضوان هنوز به سواحل ایران نرسیده است و در راه بازگشت به چابهار قرار دارد.

رییس هیات‌مدیره «تعاونی صیادی چابهار» در گفت‌وگویی که با «اعتماد» داشت ضمن اعلام کشته شدن این ماهیگیرِ جوان، خبر داد که حدود
20 ملوانی که بیش از 9 ماه در زندان دولت سومالی حضور داشتند، با پرداخت مبلغ چند میلیاردی آزاد شده و در راه خانه هستند.

در ادامه این گزارش به آخرین خبرهای جدالِ پایان‌ناپذیر دزدان دریایی سومالی تا دندان مسلح و صیادان ایرانی خواهیم پرداخت.

دزدان دریایی عرصه را بر ما تنگ کرده‌اند
ناخدا «علیم افشار»، رییس هیات‌مدیره تعاونی صیادی چابهار با تشریح چگونگی کشته شدن یک ماهیگیر ایرانی در آب‌های آزاد توسط دزدان دریایی سومالی، به ‌خبرنگار «اعتماد» می‌گوید: «طبق اطلاعات به دست آمده، اوایل هفته گذشته بازهم دزدان دریایی سومالی به شناور ماهیگیران ایرانی حمله کردند. درحالی که آنها با هدف ربایش به لنج ماهیگیری نزدیک شده بودند، یکی از ماهیگیران جوان را با تیر مستقیم هدف قرار دادند و متاسفانه جنازه‌اش را به آب انداختند. آنها از این طریق می‌خواهند در بین ایرانی‌ها وحشت ایجاد کنند. درحالی که کشمکش بین لنج ماهیگیری و دزدان دریایی سومالی ادامه داشت، گشت نیروی دریایی هندوستان که با تماس رادیویی ناخدا رضوان از موضوع اطلاع پیدا کرده بود، بعد از گذشت چند ساعت، به صحنه آمدند. خوشبختانه در ادامه توانستند لنج و ملوانان ایرانی را از چنگال دزدان دریایی آزاد کنند.»

او با ابراز نگرانی از وضعیت به وجود آمده و خطراتی که ماهیگیران ایرانی را تهدید می‌کند، ادامه می‌دهد: «این روند حمله به شناورهای ایرانی نگران‌کننده است. باتوجه به اینکه تعدادی ماهیگیر ایرانی به‌تازگی از زندان سومالی آزاد شدند، اقدام به ربایش و حمله به لنج‌های ایرانی شرایط را برای صید دشوارتر می‌کند. گویا دولت سومالی می‌خواهد همواره در زندان خود چند ایرانی داشته باشد. تنها منبع درآمد اقشار زیادی از اهالی چابهار، شهرها و روستاهای اطراف، ماهیگیری در آب‌های آزاد است که حالا آن هم زیر چتر تهدید دزدان دریایی قرار دارد. اگر حمایت و رایزنی از سوی نهادهای بین‌المللی و داخلی انجام نشود، تنها منبع درآمدی ما از دست می‌رود.»

این فعال صنفی در پاسخ به این سوال که ماهیگیر ایرانی چگونه توسط دزدان دریایی کشته شده است، اضافه می‌کند: ««جمشید بردی»، جوان 20 ساله‌ای از روستای «پارگ» در اطراف شهر «کنارک» بود که برای کسب درآمد اندک به دریا زده بود. با این رخداد باید بگوییم که واقعا سرنوشت دردناکی داشت. او درحالی که پشت سکان هدایت لنج نشسته بود با تیراندازی غافلگیرکننده دزدانِ دریایی درجا کشته شد. در مصاحبه‌های پیشین هم گفته‌ام که شناورهای ما وارد آب‌های سومالی نمی‌شوند. در واقع این دزدان دریایی هستند که به ‌دنبال شناورهای ساده‌ و بدون تجهیزات ایرانی می‌آیند تا بتوانند به ‌راحتی آنها را تحت فشار قرار دهند.

طبق گزارشاتی که به دست ما رسیده است، لنج رضوان 300 تا 400 مایل از مرز آبی سومالی فاصله داشت ولی آنها با تجهیزات جنگی و قایق‌های تندرو ماهیگیران ما را محاصره کردند.»

از لنج‌ها برای حمله به توریست‌ها استفاده می‌کنند
افشار در همین مورد و با اشاره به اینکه دزدان دریایی از لنج‌های ساده ایرانی برای حمله به کشتی‌های تجاری و ثروتمند استفاده می‌کنند، اضافه می‌کند: «یکی از اهداف آنها برای ربایش لنج‌های ماهیگیران ایرانی، حمله به شناورهای تجاری دیگر کشورها است. دزدان دریایی با مخفی شدن داخل شناورهای ساده در دریا به ‌دنبال شناورهای ثروتمند تجاری و توریستی می‌روند و در پوشش ماهیگیری به آنها نزدیک و در ادامه حمله می‌کنند. این روند را تا جایی ادامه می‌دهند که سوخت شناور ما تمام شود. پس از آن لنج را در دریا رها می‌کنند. این موضوع به تازگی در دستور کارشان قرار گرفته است و در سال‌های گذشته وجود نداشت، چون شناورهای ما هیچ اسلحه یا وسیله دفاعی ندارند برای دزدان دریایی هدف راحتی محسوب می‌شود.

وضعیت به گونه‌ای است که نهادهای بالادستی مانند وزارت امور خارجه و مسوولان سپاه پاسداران باید برای تامین جان ماهیگیران ایرانی‌ وارد میدان شوند و با رایزنی‌هایی که انجام می‌شود باعث افزایش امنیت‌مان شوند.»

این فعال صنفی در همین مورد و با اشاره به وضعیت اقتصادی چابهار ادامه می‌دهد: «تنها سرمایه مردم این ناحیه، همین لنج‌های سنتی و قدیمی است که در واقع هزاران خانواده از همین راه، نان سفره خود را تامین می‌کنند، ولی با این وضعیت استرس ما افزایش پیدا کرده است زیرا آینده نامعلومی در انتظار داریم. به ‌دلیل صیدهای غیرمجاز و حتی مجاز، ذخایر آبی منطقه سال‌ها است که محدود شده است به همین دلیل راهی نداریم تا برای رسیدن به گله ماهی‌ها به سمت آب‌های آزاد و فرامنطقه‌ای حرکت کنیم.

شناور رضوان، در راه بازگشت است و اهالی محل هم خود را برای عزاداری آماده می‌کنند. آنها باید روی قبری فاتحه بخوانند که جنازه‌ای در آن نیست. فضای این روزهای ما همراه با ماتم و استرس است. ممکن است در سفر بعدی باز هم رفیقی را از دست بدهیم.»

48 میلیارد تومان برای آزادی لنج‌ها و ماهیگیران ایرانی
افشار در مورد آخرین وضعیت صیادانی که از ابتدای سال جاری در بند دزدان سومالی بودند، می‌گوید:
«2 لنج و حدود 36 ماهیگیر برای مدت 9 ماه در زندان دولت سومالی بودند. دزدان دریایی برای آزادی هر شناور به‌اضافه صیادانش، مبلغ 24 میلیارد تومان درخواست کرده‌ بودند. حدود 48 میلیارد تومان جمع کردیم و پول را به دزدان دریایی که حالا دولت این کشور را هم کنترل و مدیریت می‌کنند، پرداخت کردیم.

طبق آخرین خبری که به ما رسیده است دوستان ما یکی، دو روز قبل آزاد شدند و بعد از مشکلاتی که برای ورودشان از راه بندرعباس به وجود آمد، حالا در خاک ایران هستند و طی روزهای آینده به خانه خواهند رسید.»

ناخدا در همین مورد و با اشاره به چالش‌های ورود این صیادان ادامه می‌دهد: «چون صیادان ما تنها ماهیگیران ایرانی هستند که به آب‌های آزاد می‌زنند به ‌همین دلیل تا مشخصات و هویت‌شان احراز شود در بندرعباس حضور داشتند. آنها به دلیل اینکه لنج‌های‌شان در سومالی تخریب و از بین رفت، مجبور بودند از راه بندرعباس وارد ایران شوند. هنوز اطلاعات تکمیلی به دست ما نرسیده است.»

سامانه پیامکی پیام رسون

امیرعلی ابوالفتح، کارشناس مسائل آمریکا در گفت‌وگو با «صبح نو» با اشاره به چرایی ساز جدایی ایالت تگزاس از دولت آمریکا، اظهارکرد: «اختلاف از این جا شروع شد که دولت جو بایدن سیاست ضد مهاجرتی دارد. سیاستی که دولت‌های ایالتی به‌خصوص ایالت‌های جمهوری‌خواه نیز آن را دنبال می‌کنند. البته برای مقابله با ورود مهاجران غیرقانونی، تاکتیک‌های طرفین متفاوت است.»
 
چرایی برچیدن دیوارهای مرزی
وی با اشاره به برچیده شدن سیم‌های خاردار از بستر رودخانه ریوگراند ادامه داد: «برای جلوگیری از مهاجرت بی رویه مهاجران از سمت مکزیک، اقدام به احداث و ایجاد موانع مرزی به‌خصوص در رودخانه ریوگراند شده است. 
آنها یک‌سری سیم خاردار و دیوارهایی در رودخانه قرار دادند تا به این وسیله جلوی ورود مهاجران غیرقانونی را بگیرند. موضوعی که منجر به این شد که عده‌ای شکایت کردند و گفتند این موجب مشکل زیست محیطی در این منطقه و رودخانه می‌شود. با پیگیری‌ها و از طریق شکایتی که به دادگاه عالی فدرال شد، تصمیم بر این گرفته شد این سیم‌های خاردار و دیوار مرزی برچیده شود.»

حکمی که قابل فرجام‌خواهی نیست
این کارشناس مسائل بین‌الملل با اشاره به رأی دادگاه عالی فدرال آمریکا در جمع کردن سیم‌های خاردار از مرز با مکزیک، گفت: «اکنون که رأی دادگاه عالی مبنی بر جمع کردن سیم‌های خاردار و دیوار مرزی صادر شده است، دولت فدرال خودش را مجری این رأی دادگاه می‌داند؛ اما ایالت تگزاس می‌گوید این جزو اختیارات ماست و ما از فرامین دادگاه عالی فدرال تبعیت نمی‌کنیم. 
به هر حال ایالت تگزاس باید از رأی دادگاه فدرال تبعیت کند؛ چراکه حکم هم قطعی است و قابل فرجام‌خواهی نیست.»

نشان دادن ضعف سیاست مهاجرتی بایدن
وی با اشاره به اینکه این‌گونه تنش‌ها بیشتر در فصل انتخابات داغ می‌شود، ادامه داد: «از دیگر سو، چون نزدیک انتخابات ریاست‌جمهوری است و کمپین انتخابات درون‌حزبی گرم است، این موضوع بیشتر دیده و انعکاس می‌یابد تا به‌نوعی بگویند دولت فدرال یعنی جو بایدن در این زمینه ضعیف عمل می‌کند.»

دعواهای انتخاباتی بایدن و ترامپ
وی یادآور شد: «مهاجرت از موضوعاتی است که در مرزهای مکزیک و آمریکا حساس و تقریبا فضای دوقطبی ایجاد کرده است. دونالد ترامپ هم که بدش نمی‌آید ضعف دولت بایدن را همیشه گوشزد کند، بر این آتش دامن می‌زند و رودرروی دولت فدرال ایستادند. 
البته هر دو خط و نشان می‌کشند و ممکن است برخوردی هم میان طرفین صورت گیرد؛ اما جنگ نمی‌شود. ازاین‌رو 25 فرماندار جمهوری‌خواه طوماری را برای حمایت از تگزاس علیه دولت فدرال امضا کردند. آنها دولت بایدن را به عدم تمایل به حفاظت از مرزهای آمریکا و مبارزه با مهاجرت غیرقانونی متهم کردند.»
ابوالفتح افزود: «از این دست اختلافات بین دولت‌های ایالتی و فدرال همیشه بوده است. زمانی که از حزب مقابل یا مخالف ( دموکرات‌ها، جمهوری‌خواهان) در کاخ سفید باشد یا بالعکس، این‌گونه تنش‌ها وجود دارد. اینکه گفته می‌شود که شدت گرفتن تنش میان رئیس‌جمهور آمریکا و فرماندار تگزاس به نگرانی‌هایی درباره احتمال بروز جنگ داخلی در این کشور منجر شده است، این‌گونه نیست و در نهایت این ایالت تگزاس است که از رأی دادگاه عالی آمریکا تبعیت می‌کند.»

فرماندار تگزاس چاره‌ای جز تمکین ندارد

این تحلیلگر ارشد مسائل آمریکا با اشاره به اینکه فرماندار تگزاس چاره‌ای جز تمکین به رأی دادگاه عالی فدرال آمریکا ندارد، تصریح کرد: «الان فصل انتخابات است و طرفین زورآزمایی می‌کنند تا حرفشان را روی کرسی بنشانند و بگویند جو بایدن ضعیف است و سیاست کنترل مرزها را ندارد. تگزاس از ایالت‌هایی است که دست جمهوری‌خواهان است و خودشان امور این ایالت را پیش می‌برند، اکنون که دادگاه رأی داده، مجبور به تبعیت است. شاید درگیری و تنش‌هایی پیش بیاید، ولی ایالت تگزاس چاره‌ای جز تمکین ندارد. پیش از این نیز این‌گونه اختلافات میان طرفین موجود بوده و پس از بروز تنش‌هایی، حل‌وفصل شده است.»

بازاریابی پنل پیامکی

آمریکا از امروز میزبان انتخابات مقدماتی است و به‌طور رسمی دوره رقابت‌های انتخاباتی در ایالات متحده آغاز می‌شود. با این حال آمریکایی‌ها در این روزها بسیار نگرانند؛ ترس آنها این است که کشورشان در این دوره انتخاباتی چندپاره شود و حتی سایه جنگ داخلی بر آن سنگینی کند.
 
با نزدیک شدن به جلسات رای‌گیری درون حزبی در روز دوشنبه، رای‌دهندگان نگران اختلافاتی هستند که می‌ترسند کشور را از هم بپاشاند، مضاف بر اینکه چشم‌انداز جنگ جهانی سوم و ناآرامی‌های داخلی هم در افق نگاه رای‌دهندگان وجود دارد.به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، انتخابات ریاست‌جمهوری به‌طور سنتی از آرزوهای آینده صحبت می‌کند و چشم‌اندازی از فردای بهتر، امید و تغییر باراک اوباما یا محافظه‌کاری دلسوزانه جورج دابلیو بوش را ارائه می‌دهد. با این حال، امسال، حتی قبل از اینکه آرا به صندوق‌های رای انداخته شود، احساسات بسیار تاریک‌تری وجود داشته است.

در سراسر آیووا، با نزدیک شدن به اولین رقابت نامزدها در روز دوشنبه، رای‌دهندگان در خیابان‌های مملو از برف، برف‌ها را کنار می‌زنند تا خود را به کارزارهای انتخاباتی نامزدها برسانندکه سخنان آنان را بشنوند تا تصمیم بگیرند، در روزگاری که چشم‌انداز جنگ جهانی در افق است، به نامزد مورد نظر خود رای دهند.چهار سال پیش، رای‌دهندگان نگران یک بیماری همه‌گیر، مشکلات اقتصادی و اعتراضات ملی بودند. اکنون، در اولین انتخابات ریاست‌جمهوری پس از محاصره ساختمان کنگره در 6 ژانویه 2021، این نگرانی‌ها به ترسی تلخ‌تر و اساسی‌تر درباره اصول آمریکایی تبدیل شده است. داگ گروس، یک وکیل جمهوری‌خواه که نزدیک به چهار دهه در سیاست آیووا درگیر بوده است و در سال2002 نامزد فرمانداری شد و قصد دارد از نیکی هیلی در انتخابات در روز دوشنبه حمایت کند، می‌گوید: «در حال حاضر در آیووا این احساس را دارید؛ درحالی‌که در خواب راه می‌رویم، وارد یک کابوس شده‌ایم و هیچ کاری نمی‌توانیم درباره آن انجام دهیم.»

زندگی در آیووا فقط منحصر به این نیست که در سختی زندگی کنی یا انتظار آب و هوای شدید داشته باشی، اینکه باید هر آن انتظار عذاب‌هایی را داشته باشید که اجتناب‌ناپذیر است. دونالد جی.ترامپ، کاندیدای برتر در رقابت‌های مقدماتی جمهوری‌خواهان، از سالن دادگاه وارد میدان انتخاباتی می‌شود و لفاظی‌های خود را با تهدیدهای شوم تلافی‌جویانه ادامه می‌دهد و روز به روز تهدیدهای دیکتاتوری خود را افزایش داده است. در طرف مقابل جو بایدن خشونت سیاسی را محکوم و استدلال می‌کند که اگر شکست بخورد، خود دموکراسی ممکن است دچار تزلزل شود. بیلی بردلی، 80ساله که 18سال به‌عنوان سناتور در نیوجرسی خدمت کرده است، به یاد می‌آورد وقتی در سال 2000، نامزد انتخابات دموکرات‌ها شده بود، در طول کارزار خود بیش از 75روز را در آیووا گذراند.

او گفت: «ما درباره مراقبت‌های بهداشتی و مالیات بحث کردیم که منطقی است» اما درباره جنگ داخلی؟ نه جنگ جهانی سوم؟ نه نه نه. هرگز.» او گفت که این دوره از رقابت‌های ریاست‌جمهوری لحظه‌ای متفاوت از هر انتخاباتی در زندگی‌اش است.او افزود که رقابت برای کاخ سفید در سال1968 «انتخابات بسیار سختی بود؛ اما همفری در مقابل نیکسون همچون ترامپ در مقابل بایدن نبود. تفاوت از نظر ارزش‌های آمریکایی و از نظر آینده‌ای که قرار است باشد، بسیار فاحش است.» روز پنج‌شنبه، با انباشته شدن برف در پارکینگ، کشاورزان و دامداران در یک سالن رقص در حومه «دی‌موآن» در آلتونا جمع شدند تا به سخنان نامزد انتخاباتی ریاست‌جمهوری گوش دهند. اما بین سخنرانی‌ها و وعده‌های تبلیغاتی، جریانی غیرقابل تصور در این ایالت وجود دارد؛ چراکه خود را در مرکز شهروندی آمریکا می‌دانند.

مارک بینز که از دو نامزد جمهوری‌خواه، نیکی هیلی و ران دیسانتیس، اوایل صبح آن روز چیزهای ترسناکی شنیده بود، گفت: «جنگ داخلی در راه است، من به این متقاعد شده‌ام.» بینز که اصلا شبیه یک فرد رادیکال نیست، گفت که او یک مهندس شیمی 65ساله است که در کنتاکی زندگی می‌کند و برای اجلاس سوخت‌های تجدیدپذیر آیووا در این شهر به سر می‌برد. او در سال2020 به بایدن رای داد؛ اما مطمئن نیست که امسال به چه کسی رای خواهد داد. در واقع، او در نظر دارد به‌طور کلی از فصل انتخابات اجتناب کند. بینز از ترس احتمال خشونت سیاسی، در حال بررسی رفتن به برزیل در نوامبر2024 است. او تاکید کرد که در معنای واقعی کلمه قصد دارد در آن تاریخ به مدت یک هفته کشور را ترک کند. او می‌گوید: «احتمال چنددستگی بسیار بالاست.»